Matagalpa

Woensdagochtend worden we al vroeg wakker. Prima geslapen voor een vreemd bedje. Samen met Frans en Mayke een lekker ontbijtje. Toby gallo pinto(rijst met kidneybonen, het gerecht van Nicaragua) en ik nog even veilig pannenkoekjes met honing.

Na het ontbijt even opfrissen en daarna snel naar de nieuwe aanwinst van de familie. Madelein, dochtertje van Stijn en Tamara. Wat een schatje! En lekker beschuit met muisjes. Na dit bezoek laten Frans en Mayke een aantal bezienswaardigheden van de stad zien. De parkjes waar veel bedrijvigheid is, schoenenpoetsers, fruit en groenten verkopers, van allerlei kraampjes waar ze andere dingen verkopen. Langs de grote witte kerk in het centrum, langs de rivier en de universiteit, op naar een koffiebar voor een koffietje en een taartje.

In de middag op bezoek bij Martha en Tatiana waar we met open armen worden ontvangen. Er is zelf een muur beplakt met allerlei foto's van het gezin van Toby en met plakletters staat er geschreven: bienvenido Toby en Loce(wat later snel veranderd wordt in Loes) Frans is de beste tolk van de wereld en daardoor kunnen we leuk met ze spreken. Ook om flauwe Brabantse grappen in het Spaans kunnen ze prima lachen. Cadeau wilde ze eigenlijk niet uitpakken, Nicaraguaanse bescheidenheid? Maar na aandringen wordt dat toch gedaan. Tatiana en Martha stralen, heel blij met ons bezoek. We gaan daarna met hen naar het huis van Martha, we waren eerst in het huis waar ze nu woont, dat is van haar zus. Haar eigen huis is moeilijker te bereiken(ook met de bus) en omdat Tatiana geen werk heeft is het dus duur om steeds heen en weer te moeten met de taxi. Heel indrukwekkend de weg naar dit huisje toe, veel golfplaten huisjes en overal zwerfhondjes. (Waar je overigens geen last van hebt) Het wordt ons tijdens deze rit duidelijk dat er best veel mensen in armoede leven. Prima armoede, ze maken keuzes in het leven. Ze lopen namelijk wel allemaal met een smartphone rond. Na dit bezoek terug naar het hotel, even op bed liggen en wat we hebben gezien overdenken. Daarna met een gerust hart een lekker hapje mexicaans gaan eten. Na het eten wat een meter of 500 van het hotel was, te voet terug. Het regende flink en onderweg werd dat nog veel flinker. Schuilen onder een balkonnetje, taxi stopt voor onze neus, met an vieren voor 40 cordoba op de achterbank. 1 cordoba is gelijk aan 3 eurocent. Dus omgerekent voor 1 euro 20 naar het hotel gebracht. Nog een biertje en naar bed!

Donderdagochtend
We lopen naar de markt in Matagalpa, weer een stukje van onze reis die indruk maakt. Veel kinderen aan het sjouwen met emmers en zakken, veel j.l eine kraampjes waar mensen hun gewassen verkopen. In sommige stukken stinkt het flink, er hangen varkenskoppen buiten bij de slager en er worden heel veel verschillende dingen verkocht. Van bananen, andere vruchten, matrassen, kleding, bonen, ijs, vlees, enzovoorts..... Ook is er een gedeelte van de markt waar vrouwen met een microkrediet die daarmee een klein keukentje zijn begonnen en op de markt eten verkopen. Een soort kleine lunchtentjes met 1 picknicktafel ervoor waar klanten kunnen eten. En wederom, overal zwerfhonden. Na de markt lopen we naar het busstation waar ook weer veel mensen dingen proberen te verkopen om maar te zorgen dat ze een beetje geld verdienen om te kunnen eten. Ik heb constant met hadden op mijn telefoon en portemonnee, want de mannetjes die er rondlopen vertrouw ik voor geen meter. Het is prachtig om te zien wat een bedrijvigheid hier weer is. Overal zie je mensen bezig, bezig om centjes bij elkaar te sprokkelen. En om ons heen galmen overal de toeters van auto's. Want, ja, dat toeteren is hier de grootste hobby van de Nicaraguaanse mensen. Toeteren om te waarschuwen, toeteren om voorrang te geven, toeteren omdat je eraan komt, toeteren omdat je gaat stoppen, toeteren omdat je wegrijdt, en gewoon toeteren omdat het kan!

Na het busstation gaan we naar de afspraak bij las hormiguitas, deze instantie zet zich in om kinderen zoveel mogelijk naar school te laten gaan en kinderen zo min mogelijk te laten werken voor hun ouders. We worden daar ontvangen door een groep kinderen en door een stel vrijwilligers. Er loopt ookneen Duits meisje stage. 2 leerkrachten leggen uit waar ze voor staan en Frans vertaalt het weer voor ons. Op het einde van deze uitleg hebben wij een verrassing voor ze. We hebben namelijk 20 sarto-shirtjes voor de kinderen meegenomen om in te sporten, ze zijn hier erg blij mee. Als we vragen of de kinderen de shirtjes aan willen treken reageren ze eerst terughoudend. Een paar kinderen komt een shirtje halen, dat worden er steeds meer. Het valt op dat vooral de puberende oudere jongens blijft zitten en geen shirtje willen aantrekken. Prima. Een manneke steelt wel de show. Als een echte machoman showt hij zijn nieuwe shirt met superveel theater. Erg leuk! Hierna krijgen we een rondleiding in het gebouw en krijgen we ook de mobiele school te zien waarmee ze 1 keer in de week op plekken gaan staan waar kinderen nog niet veel naar school gaan. Ze nemen dan de kinderen mee die al wel naar school gaan, eigenlijk een beetje om andere kinderen te lokken om toch naar school te komen. Zo veel mogelijk om de kinderarbeid tegen te gaan.

Na weer een flinke wandeling door de stad en een lunch komen we 's middags aan bij de afspraaj op een van de zusterscholen van de stedenband. In april is er een groep onderwijzers uit Tilburg naar scholen in Matagalpa geweest om ze op weg te helpen met het breukenonderwijs. Alleen bij deze school waren ze nog niet teruggeweest om te bekijken wat de leerkrachten er van opgestoken hebben. Het was voor mij natuurlijk erg leuk om hieraan deel te mogen nemen. Breuken is een onderdeel wat ikzelf erg leuk vind. De leerkracht geef teen speelse les. Gooien met een bal, kaartjes met elkaar vergelijken, pen doorgeven en als het geluidje stopt is diegene aan de beurt waar de pen op dat moment is. Allemaal leuke werkvormen om mee te nemen. Het viel als eerste meteen op dat de juf eigenlijk best wel heel hard praat. Bijna de klas in schreeuwt, terwijl er maar 14 kinderen in de klas zaten. Daarnaast wordt er vooral een trucje aangeleerd. Maar al met al, erg interessant om in een school binnen te kijken en zeker ook om lessen mee te maken. Waaraan we natuurlijk zelf ook moesten deelnemen. Weer een zeer interessante dag en toen we rond een uur of 3 teruglopen hadden we dat biertje echt verdiend!

Vrijdag
Half 7 de wekker, 7 uur ontbijten, half 8 in de auto naar de koffie plantages. Wat een avontuur. De koffie plantages liggen echt in een soort regenwoud. Het had de hele nacht flink gesplensr en dus was het er dan ook erg nat. De wandeling door deze plantages leverde dus bij bij bijna iedereen dan ook flinke modderpoten en bij sommige zat de modder tot aan de navel. Voor mij was de wandeling een erg pittige. Het was er klam en vochtig en vooral ook flink bergopwaarts lopen is met mijn longen was dat geen pretje. Tussentijds wat extra shotjes salbutamol en weer doorzetten. Een wandeling van heb ik jou daar. Ondertussen kregen we veel uitleg over het koffieproces en oiver de jungle. We horen veel apen en vogels maar echt zien doen we ze niet. Door de regen zijn de apen hoog in de bergen. Jammer maar helaas. Over een week weer een kans in El Castillo. Vanmiddag lekker rustig aan gedaan. Ik had last van ontzettende pundingbenen dus echt een stuk lopen zat er niet meer in. Het z'n tweetjes geluncht, boodschapjes gedaan, een wasje gedaan, schoenen moddervrij gemaakt, en zelf een droger gemaakt van een stapelbed en een ventilator. En dan nu, op naar de pizza! Morgenochtend gaan we met zijn tweeën verder en gaat ons avontuur echt beginnen. Fiets stop: Leon: 33 graden.

Tot later, Toby en Loes.
(Sorry voor eventuele spelfouten, heb het niet overgelezen, het is vakantie!)